chapter eight.

Ostatni raz spojrzałam na chłopaka, który leżał na łóżku obok mnie cicho pochrapując. Nieco się do Niego przysunęłam upewniając się, że chłopak się nie przebudzi.

- Och, Louie- szepnęłam mu do ucha ściśniętym głosem jeżdżąc nosem po policzku chłopaka.- Tak bardzo Cię kocham, jesteś jedynym, którego pragnę. Jednak co Ty możesz o tym wiedzieć? Dla Ciebie wpakowałam się w to kłamstwo, żeby być bliżej Ciebie. Ale co mi po tym, skoro tak bardzo kochasz Eleanor?

Przymknęłam oczy czując zbliżające się łzy. Bezszelestnie zsunęłam się łóżka i wyszłam z pokoju. Nie wiem ile tak przesiedzieliśmy, ale za oknem było już ciemno, więc czym prędzej wróciłam do mieszkania Nialla. Przysnęło mu się przed telewizorem, na kanapie z talerzem w ręku. Uśmiechnęłam się na ten widok i potrząsnęłam Nim lekko, a chłopak przestraszony spadł z kanapy.

- Co jest?!- wykrzyknął zaspany pocierając się w obite pośladki.

- Chciałam Ci powiedzieć, że chłopcy nie mają żadnego fajnego filmu. I że możemy iść do Liama na jakiś seans, no nie?

- Tylko po to mnie obudziłaś?- wyjęczał wstając z podłogi.

- Hm... w zasadzie to tak- uśmiechnęłam się lekko wciąż mając przed sobą smutny wzrok Lou.- Też Cię kocham. 

Niall jęknął coś na dźwięk słodkiego ,,Awww'', jednak chyba mu nie wyszło, bo podszedł do mnie mocno mnie do siebie tuląc. 

- Jutro rano jedziemy do radia. Na wywiad. Poznasz Paula, jest naprawdę fajny, to dzięki niemu zaszliśmy tak daleko. 

- Okay. 

Posiedzieliśmy jeszcze chwilę i postanowiliśmy pójść do Liama. Otworzył Nam szeroko uśmiechnięty Payne, a Danielle przygotowywała kolację. Uśmiechnęła się do Nas szeroko na przywitanie, a ja poszłam jej pomóc zostawiając chłopców samych w pokoju. Dziewczyna wkładała właśnie jakieś gotowe danie do mikrofalówki, więc przystanęłam nie czując się potrzebna. W głowie wciąż rozmyślałam na temat Louisa. To prawda, pokochałam Go jeszcze mocniej leżąc z Nim na jednym łóżku i ścierając mu łzy spływające po policzkach. 

- Słuchaj...- postanowiłam zacząć temat z Danielle, która wyglądała na takiej, co się raczej ufa.- oni zawsze się tak kłócą?

- Ale kto?- zmarszczyła lekko brwi wpatrując się w szybkę urządzenia.- Masz na myśli Louisa i Eleanor?

- Tak. 

- No wiesz... od jakiegoś czasu nie jest już u nich tak kolorowo- mruknęła dziewczyna myjąc ręce w zlewie kuchennym.- Miesiąc temu jeszcze się z Nią przyjaźniłam, jednak coś się stało. Eleanor zaczęła się robić wielką ,,pozerką'', mnie zaczęła uważać za dziewczynę, która chce wykorzystać sławę Liama. Zrobiła się strasznie niemiła- Danielle westchnęła ciężko kręcąc głową z politowaniem, przez co Jej brązowe loki zatrzepotały, jak jeden, wielki wachlarz.- A Louis bardzo ciężko to znosi.

- Zauważyłam- mruknęłam ze ściśniętym gardłem bawiąc się palcami. 

- Znowu? O co tym razem poszło?

- Ehkm... głównie to o mnie.

- Że co?! Czego ta Eleanor już nie nawymyśla- westchnęła ciężko tuląc mnie do siebie.- Nie przejmuj się Nią. Ona już taka jest, a Louis z Nią nie zerwie, za bardzo ją kocha. 

- To również zauważyłam- mruknęłam wycierając łzy wierzchem dłoni.- Czyli, że oni tak cały czas? Kłócą się i wracają do siebie? 

- Niestety tak. 

Załamałam ręce zrezygnowana, gdy do mieszkania weszli pozostali. Zdenerwowany Harry, zaspany Zayn, szczęśliwy Louis z Eleanor u boku... że co?! Louis widząc moje zdziwione spojrzenie powiedział coś do Eleanor i podszedł do mnie. 

- Pogodziliśmy się. Eleanor zadzwoniła do mnie przed chwilą, że nie chciała tak wybuchnąć i bardzo mnie kocha- uśmiechnął się do mnie szeroko.- Miałaś rację- nie warto było płakać.

- Cieszę się- mruknęłam sztucznie nie wierząc w to, co usłyszałam i widziałam. Louis musiał zauważyć, że mało mnie to interesuje, więc przeprosił i odszedł do swojej dziewczyny. Powróciłam do Nialla, który podjadał Zaynowi chrupki. Usiadłam między tą dwójką skomentowana westchnięciem ulgi i jękiem rozpaczy.

- Lilie, podaj mi chrupki- poprosił Horan wyciągając rękę, jak małe dziecko. 

- Lilie, nie podawaj mu chrupek, zaraz wszystkie zje- powiedział Zayn wpatrując się w czarny ekran telewizora. 

- Dlaczego patrzysz w czarny ekran?

- Bo właśnie mnie... opętało!- wykrzyknął chłopak instynktownie wyrzucając w górę paczkę czekoladowych chrupek. Zayn pewnie chciał mnie przestraszyć, ale mu nie wyszło, bo razem z Niallem wybuchnęłam głośnym śmiechem. Po chwili czekoladowe kulki znajdowały się na kanapie, Nas i dywanie, a Liam zmrużył gniewnie oczy. 

- Zayn!- wykrzyknął zdenerwowany, na co Niall znowu głośno się zaśmiał razem ze stojącym naprzeciwko Nas Haroldem.- Dzisiaj tutaj odkurzałem!

- To nie moja wina!

- A czyja?!

- Lilie!

- Że co?!- wykrzyknęłam rozbawiona celując w Malika palcem.- To Ty mnie rzekomo chciałeś przestraszyć swoim opętaniem!

- No dobra, dobra- westchnął ciężko łapiąc moją rękę i kładąc ją na swoim kolanie w geście pokoju.- Moja wina, chciałem żebyś się przestraszyła. 

- Zayn!- krzyknął Liam stojąc przed Nim.- Za kłamstwo odkurzasz jutro całe mieszkanie, a teraz- wyzbieraj to!

- Rety, on naprawdę się zachowuje, jak Daddy Direction- mruknęłam do Nialla, który wycierał policzki od płaczu radości. Horan przytaknął, a po chwili znowu zrywał się ze śmiechu, gdy Zayn klęknął i zaczął zbierać chrupki rzucając je w Niego samego. 

- Skoro Liam dziś tu sprzątał to na co czekasz, Niall? Zjedz je! Po co mają się zmarnować?- krzyknął rozbawiony Zayn. 

- Jesteś okrutny- mruknęłam w stronę Mulata, na co ten tylko uśmiechnął się łobuzersko. 

- Wiem- puścił mi oczko poruszając zabawnie brwiami. Uderzyłam go pięścią w ramię i klęknęłam obok Niego.

- Daj, pomogę Ci. 

***

Kto śmie wyrywać mnie z mojego snu?! Otworzyłam oczy, a widząc, że za oknami ciemno wykrzyknęłam w myślach głośne ,,WTF?!'' i podniosłam się z łóżka. Niall znowu spał na kanapie, trzeba to zmienić, chłopaczyna się wykończy. Wyszłam z mieszkania prosto na korytarz słysząc kolejną dawkę krzyków. Znowu Eleanor i Louis. No nie, tym razem idę z powrotem, nie mam zamiaru słuchać, jak ta lafirynda wyzywa mnie na każdym kroku. Wróciłam do mieszkania, a z racji tego, że nie mogłam spać, wzięłam swój szkicownik wraz z ołówkiem i gumką po czym otulona w kołdrę przesiąkniętą zapachem lawendy i męskiej wody toaletowej wyszłam na balkon. Zamiast szkicować usiadłam w wiklinowym fotelu obserwując wolno płynącą Tamizę i rozmyślając o tym co ja właściwie tutaj robię. Poznałam wspaniałych ludzi, jednak... czy jestem szczęśliwa widząc Louisa i Eleanor razem? Na pewno nie. 

- Też nie możesz zasnąć?- zapytał Zayn, a ja wzdrygnęłam się wyrwana z mojego ,,transu''. Przytaknęłam skinieniem głowy czując, że nieco zaschło mi w gardle. Spojrzałam na Malika, który właśnie zanosił się dymem papierosowym. 

- Nie wolno takim ciasteczkom jak Ty palić- powiedziałam zachrypniętym głosem uśmiechając się lekko. Zayn przymknął oczy uśmiechając się szeroko. 

- Nie wolno takim ładnym dziewczynom, jak Ty siedzieć samym na balkonie- odpowiedział nadal wpatrując się w Tamizę.

- Och, a to dlaczego?

- Mogą się przeziębić. 

Wzniosłam ręce do góry i śmiejąc się radośnie zabrałam ze sobą szkicownik wraz z ołówkiem do środka. 

- Dobranoc- powiedziałam przed zamknięciem balkonu, jednak nie doczekałam się odpowiedzi.

- Tajemniczy człowiek z tego Malika- mruknęłam już w łóżku opatulona kołdrą po uszy. 

***

Widząc, że na zegarku już grubo po jedenastej przeciągnęłam się w łóżku i razem z kołdrą spadłam z łóżka. To taki sposób na całkowite przebudzenie się. Opatulona kołdrą i ziewając wyszłam z sypialni. Obeszłam cały dom, jednak Nialla nigdzie nie było. Westchnęłam i wyszłam z mieszkania wchodząc bez pukania do Liama. Chyba jednak trzeba było się najpierw ubrać. W salonie siedzieli wszyscy czekając na śniadanie. Widząc mnie zamarli, a jako pierwszy zaczął śmiać się Harry. 

- Ups... to ja może pójdę się ubrać.

Zamknęłam drzwi i pobiegłam z powrotem zła na Nialla, że mnie nie obudził. Już on tego pożałuje! Z nadal nierozpakowanych walizek wygrzebałam to. Włosy rozczesałam i zostawiłam rozpuszczone, po czym wyszłam z domu z brzuchem, który umierał z głodu. Wślizgnęłam się do mieszkania Liama niczym Ninja, jednak Harry mnie zdradził. 

- Ładnie wyglądasz, Lilie!- wydarł się na cały dom denerwując Liama. Pozostali przytaknęli głowami (czyt. oprócz Eleanor) na znak zgody. 

- Dziękuję- usiadłam przy stole jak najdalej od Louisa i Jego dziewczyny ostatecznie sadowiąc się między Niallem a Danielle tuż naprzeciwko Hazzy. 

- Chyba Ci coś wczoraj z tym podrywem nie wyszło, co Harry?- zapytał Zayn uśmiechając się, jak chochlik. 

- Nie- burknął wpatrując się w swój talerz. Zdawało mi się, że rozmawia każdy oprócz mnie i Lou, jakbyśmy oboje byli wpatrzeni w swoje talerze. 

- Co Wy tak cicho?- zwrócił się do Nas Zayn, który znowu uśmiechał się złowrogo. 

- No właśnie...-zaczął Hazza bawiąc się jedzeniem na talerzu.- Co Wy tam wczoraj robi... aua!

- Nic- uśmiechnęłam się sztucznie do Harolda dając mu kolejnego kopniaka w piszczel.- Prawda?

- Ach, no tak, zapomniałbym- burknął Harry masując obolałe miejsce.- Przecież wczoraj byłaś tylko po film na DVD. 

***

- Wszyscy są?- zapytał Harry siedzący za kółkiem czarnego Vana. 

- Lilie, gdzie jesteś?!- wykrzyknął Zayn, chociaż siedziałam obok Niego. Zrobiłam tradycyjnego facepalma, a chłopacy i dziewczyny zaśmiały się w głos. Mój Boże, Eleanor wykrzywiła usta w szczerym uśmiechu. Ach, no tak, to ja jestem powodem jej drwin, dlatego. Wzruszyłam ramionami obiecując sobie, że przestanę chociaż na chwilę dziś o Niej myśleć. 

Droga dłużyła się strasznie, bo w końcu godzina piętnasta to czas szczytu. Oparłam głowę o szybę, gdyż wsiadając trafiło mi się takie miejsce i przymknęłam powieki. 

Obudził mnie dopiero Malik szturchając moje ramię i mruczący coś pod nosem.

- Co Ty tam babulisz?!- krzyknęłam mu do ucha wkurzona nagłą pobudką.

- To, że chce mi się palić i powinnaś już wstać!- odkrzyknął wywołując u mnie niepohamowaną salwę śmiechu. Wysiedliśmy z samochodu w dobrych nastrojach oboje wręcz płacząc ze śmiechu. Kiedy już chciałam iść prosto do budynku dalszy marsz zagrodził mi jeden z dwóch ochroniarzy, które ma One Direction. Pokazał mi palcem rozstawione po bokach fanki, które zaczęły piszczeć i płakać. 

- Gdzie reszta?- zapytałam jednego z gorylów, który nazywał się Joe.

- Już dawno są w środku, czekaliśmy tylko na Ciebie, aż Zayn Cię w końcu obudzi- mówił , gdy szliśmy obok fanek odpychając je dłońmi. Przykro mi się zrobiło, bo przecież też jestem fanką i nigdy nie pozwoliłabym na takie traktowanie. No ale co ja taka szara myszka mogę zrobić? 

- Zayn, od kiedy jesteś dla mnie taki miły?- zapytałam Go mając na myśli moje obudzenie. 

- Od zawsze?- chłopak zmarszczył brwi idąc dalej.- Lubię Cię. 

Pokiwałam głową ze zrozumieniem uśmiechając się pod nosem. Zayn Malik mnie lubi, chyba padnę. 

- Chodź, na co czekasz?!- chwycił mnie za rękę i pobiegliśmy do wejścia, gdzie czekała na Nas reszta. Niall nieco nakrzyczał wraz z Liamem, że długo na Nas czekali, jednak nadal się śmiałam z min, które za ich plecami robił Mulat. 

W końcu gdy chłopcy dali sobie spokój, pojechaliśmy windą na szesnaste piętro gdzie znajdowała się ,,Nasza'' stacja radiowa. W pokoju numer 7008 siedział Paul, manager chłopców i jeden spiker radiowy, który przeprowadzi z chłopcami wywiad. 

- Chłopaki, idźcie się rozejrzeć po stacji, za trzydzieści minut zaczynamy- mruknął Paul, jakby zmęczony ciągłą pracą machnął na Nas ręką i wyszliśmy szczęśliwi z dusznego pokoju. Louis, jak małe dziecko objął prowadzenie i poprowadził do studia, gdzie włączył muzykę  i zaczął tańczyć, a zaraz po Nim dołączyłam i ja. Danielle stała i wraz z Zaynem nagrywała filmiki, pozostali chłopcy również zaczęli bawić się w rytm muzyki, a jedyna Eleanor usiadła na małej pufie, jakby obrażona na cały świat. Po chwili Harry podszedł do mikrofonu i zaczął śpiewać, a Niall złapał się za brzuch i wybuchł głośnym śmiechem.

- Harry, nie fałszuj!- Zayn zatkał sobie jedną ręką ucho, gdyż drugą trzymał telefon i nagrywał. 

- No wiesz!- krzyknął obrażony i po chwili znów darł koty. 

Zaśmiałam się na ten widok i po chwili już tańczyłam z Louisem. Uniosłam ręce do góry kręcąc biodrami. Uśmiechnęłam się szeroko przekonana, że Tomlinson ma wspaniały gust muzyczny. 

- Kochanie- Eleanor podeszła do Nas odpychając mnie niezauważalnie.- Nagle mam ochotę zatańczyć. 

Uwieszona na szyi chłopaka uśmiechnęła się złośliwie, a ja prychnęłam zażenowana. 

- Daj mi wannę, będzie bełt- podeszłam do Nialla całując Jego policzek. 

Cholerna Eleanor. 

~*~

Mamy ósemkę, wreszcie, w końcu, o tak! 

Całkowicie dedykuję ją @LenaXXX1, którą kocham najbardziej w świecie, jest dla mnie ogromną motywacją, naprawdę. :* Dedykacja również się znajdzie dla @zjemcje, która jest ze mną od samego początku prowadzenia tego opowiadania, którą również kocham :* 

Następny rozdział? Sure, ale to we wtorek x